Wydarzenia

Alfie ma kochających rodziców i starszego brata, jednak czuje, że jest inny. Jego podejrzenia okazują się prawdą. Pewnej nocy chłopiec odkrywa, że jest… wilkołakiem. Pełna ciepła i niezwykłych przygód adaptacja pierwszej części serii książek autorstwa Paula van Loona. Opowieść o miłości, rodzinie i akceptacji.

Wychowujący się w zastępczej rodzinie mały Alfie przeżywa zaskoczenie, gdy w swoje siódme urodziny nagle przeistacza się w małego wilkołaka. Nie wie, co się z nim dzieje, i boi się wyjawić sekret rodzicom w obawie, że go nie zaakceptują. W dzień nieśmiały i spokojny chłopiec z nadejściem nocy zmienia się w małego wilczka – rozbrykanego, odważnego i nieco nieprzewidywalnego. Tylko starszy brat zna jego tajemnicę i pomaga mu ją ukrywać przed dorosłymi. Alfie, mały wilkołak porusza wiele ważnych tematów, takich jak inność, strach przed odrzuceniem, braterska miłość czy akceptacja samego siebie, a przy tym jest wspaniałym filmem przygodowym dla najmłodszych. Szczególne emocje może wzbudzić niezwykły kostium i charakteryzacja Alfiego zmieniającego się w wilkołaka – przygotowane z poczuciem humoru i dostosowane do dziecięcych wyobrażeń.

KUP BILET ONLINE

[youtube}dDRq8B1hd1U{/youtube}

o reżyserze: Joram Lürsen (ur. 1963 ) – ukończył wydział produkcji oraz montażu w Akademii Filmowej w Amsterdamie. Reżyser filmów fabularnych, zdobywca wielu nagród (m.in. za film familijny In Orange). Jego film All is love był sukcesem komercyjnym w Danii. Historię Alfiego przeniósł na ekran po lekturze wraz ze swoimi dziećmi popularnej w Danii serii książeczek o małym wilkołaku autorstwa Paula van Loona.

Alfie mały wilkołak – analiza psychologiczna
Analiza psychologiczna dla nauczycieli i rodziców, którzy chcą porozmawiać z dziećmi o filmie.
Opracowała: Katarzyna Wasilewska

To w porządku, być innym Holenderski film animowany w przyjazny i niewymuszony sposób pokazuje, że odmienność nie jest powodem do wstydu, ale szansą dającą nowe możliwości. Główny bohater, Alfie, w dniu siódmych urodzin odkrywa, że podczas pełni księżyca zmienia się w wilkołaka. Uzyskuje wtedy niezwykłe moce – potrafi szybko biegać, skakać, jest silny. Ale też pożera kury sąsiadki i wygląda jak bestia. Alfie wstydzi się zmian, które zachodzą w jego ciele. Czuje się odmieńcem. Martwi się, że przybrani rodzice przestaną go kochać i pozbędą się go. Boi się też odrzucenia ze strony szkolnych kolegów.
Oglądając film dzieci z łatwością utożsamiają się z problemami Alfiego i empatycznie odczuwają jego mieszane uczucia. Bohater filmu dobrze radzi sobie z kłopotami i lękiem przed odrzuceniem, dzięki temu mali widzowie również zostają pokrzepieni i wzbogac
eni o przekonanie, że każdy z nas zasługuje na miłość bliskich, nawet jeśli czuje się odmienny.
Atutem filmu jest niezwykła ścieżka dźwiękowa. Może być on inspirujący nie tylko dla dzieci, ale również dla nauczycieli zainteresowanych tym, jak uczyć dzieci pracy w grupie oraz jak wspomagać rozwój tych, które sprawiają kłopoty.

Tematy do dyskusji:

• Moje ciało zmienia się – czy to powód do wstydu?

Alfie ma bardzo wyraźny powód do tego, żeby czuć się „odmieńcem" – raz na jakiś czas niespodziewanie wyrasta mu ogon, pazury, futro. Ale i wśród jego szkolnych kolegów i koleżanek widzimy osoby, które mogą wstydzić się swego ciała, np. z powodu aparatu na zębach, okularów, zmian zachodzących wskutek dojrzewania. Wilkołactwo Alfiego symbolizuje każdy możliwy powód do poczucia odmienności. Dzieci oglądające film uczą się, w jaki sposób radzić sobie z trudnymi emocjami. Alfie zdobywa wiedzę – szuka informacji w szkolnej bibliotece. Mówi o swoim problemie bratu, który pomaga mu i jest zachwycony tym, że w jego domu mieszka wilkołak. Alfie mimo to boi się odrzucenia przez rodziców. Planuje ucieczkę, ale okazuje się, że mama i tata poznają jego prawdziwą naturę i akceptują ją. Tata jest zachwycony, że ma tak fantastycznego syna. Mama oddycha z ulgą, bo nareszcie rozumie przyczynę wcześniejszych dziwnych zachowań dziecka.

• Jak bronić się przed silniejszymi łobuzami?

Alfiemu i jego bratu dokucza Niko – szkolny osiłek i łobuz. Chłopcy nie potrafią poradzić sobie z agresorem, są mniejsi i słabsi, poza tym chcą zachowywać się poprawnie, zgodnie z zasadami wpajanymi w szkole. Dorośli nie widzą problemu lub nie potrafią pomóc. Sytuacja zmienia się dopiero wtedy, kiedy wbrew regułom bracia zdobywają się na samoobronę i przestają być grzeczni. Alfie wprawdzie dostaje burę od dyrektora, ale widzimy, że rodzice cieszą się z jego działania, a próba obrony siebie zamiast ucieczki da
je efekt – Niko przestaje gnębić chłopców. Kiedy Alfie odkrywa swą naturę wilkołaka, uczy się, że w każdym człowieku tkwi dzikość, a sztuka nie polega na tym byją tłumić, ale żeby używać jej w kontrolowany sposób.
Film daje okazję do rozmowy na temat obrony siebie i agresji: co mogę robić, gdy ktoś mi dokucza?

• Co to znaczy być normalnym?

Tata Alfiego lubi gotować i często nosi kuchenny fart uszek. Sąsiadka najbardziej na świecie kocha swoje kury. Niko różni się od kolegów siłą, wzrostem i skłonnością do okrucieństwa, jedna ze szkolnych koleżanek nosi aparat nazębny na pół twarzy, a druga jest „niezwyczajnie piękna". Niewidomy przechodzień w ciemnych okularach podsumowuje to słowami: „Każdyz nas jest kimś innym". Czasem widać to napierwszy rzut oka, czasem nie. Ale daje to okazję do dyskusji o tym, co jest „normalne" – czy rodzina,
w której to mama wraca późno z pracy, a tata gotuje, jest normalna? Na jakiej podstawie osądzamy innych? Dzieci oglądające film stykają się również z tezą, że nikt, nawet najbardziej dziwny, nie jest na świecie jedynym człowiekiem z takim problemem. Zamiast martwić się samemu, warto prosić o pomoc bliskich i nauczycieli, którzy mogą znać sposoby, żeby uporać się z kłopotami.

Źródło: www.dzieciakinahoryzoncie.pl, www.filmweb.pl, www.stopklatka.pl